گـفتی که سـرنوشت همـیـن از قـدیـم بـود            گـفـتـی مـرا نـصیب ، بلای عـظـیـم بـود

دسـت رکــاب بـر سـرِ پـایـم نـمـی رسیـد            آن اسب هـم مـخـالـف جــنــگ یتـیـم بود

وقـتـی که روی دامـن تـو سـر گـذاشـتــم             دیـدم تـو را چـقـدر نـگـاهـت رحیـم بود

حتـّی حضـور زود تـو هـم فـایـده نـداشت            آن لحـظـه آمدی تـو که حالم وخیـم بـود

از نعل و اسب ودشنه و شمشیرو سنگ وخاک           هـرچیـز در بـلــنـدی قـدّم سـهـیـــم بـود

وقـتـی کـه بـال بـال زدم بـیـن دسـت تــو             زیـبـا تـریــن پــریـدن ایـــن یـاکـریم بود